Het jaar 2008 was voor mij het jaar waarin ik voor het eerst met mij(n)Zelf in aanraking kwam. In dat jaar zei een duidelijke stem in mij: “vertrek voor een half jaar naar Amsterdam”. En dat deed ik. Werkzaamheden en huis (tijdelijk) opgezegd en in het diepe gesprongen. Weg van alle veiligheid. Behoeften en overtuigingen vanaf de grond opbouwen. Een nieuw fundament. Nog nooit ben ik zo dicht bij mezelf geweest als in die 6 maanden. Geen ego dat zei wat ik ‘moest’ doen. Maar wel: een vrije val en volledige overgave.

Tijdens die ontdekkingstocht ontstond in mij het volgende gedicht:

It’s change that makes the difference
Inch by inch you grow
Every step is no coincidence
It’s the direction you have to go
Just follow the marks and you will see
What lies ahead of you
Embrace the fact that you found the key
And change becomes part of you

Sindsdien leidt een innerlijk kompas mij naar mensen, dingen en gebeurtenissen die ik tegen mag komen. Zo kwam ook Rick ‘toevallig’ op mijn pad. Zijn visie op het ego zie ik als een aanvulling op een gevoel dat ik de laatste jaren met mij meedraag. Egostrippen is bijna een sport voor mij geworden.

Mijn grootste behoeftes zijn voelen, creëren en delen. Als trainer met een groep, vanaf het podium, of als interieurstylist wil ik mensen samen brengen. Een stukje met ze mee te lopen op hun pad en samen mooie dingen maken. Deze behoeften zijn ook direct mijn grootste uitdagingen!

Met egostrippen wil ik een creatieve bijdrage leveren aan een wereld waarin we als mensen ín onze kracht gaan staan, in plaats van ernaast. Dat we doen waar we van nature goed in zijn. Ik ben ervan overtuigd dat er kracht, in plaats van macht, overblijft als we onszelf ontdoen van die tè krappe jas, die we al jaren weg willen gooien. En maar al te graag help ik met het creëren van een nieuwe jas, die ècht past! En jarenlang meegaat…. Wat een kleurrijke wereld zal dat worden!